Feestdag

Denemarken heeft er een nieuwe feestdag bij: Store Genåbeningsdag = Grote Heropeningsdag. Het klinkt nu al als een nieuwe 'Helligedag' die we ons jaarlijks gaan herinneren. "Weet je nog, in 2021, toen we al die ellende van Corona hadden, en dat we toen langzaam maar zeker uit die 'lockdown' kwamen?".

 

Voor mij is er weinig veranderd, behalve dat ik nog ietsjes meer moet testen als ik fysiek aan de Deense les deel wil nemen. Voor Ole betekent het dat hij weer kan werken in de bibliotheek en met zijn collega's een biertje kan pakken. 

Buiten is het één grote heropening van de natuur. Ik mag weer genieten van het overweldigende vogelconcert dat rond half 5 op gang komt, en alles komt tot bloei. Het is alsof ik het dit jaar nóg meer bewust waarneem. We hebben bescheiden plannen om de achtertuin een beetje aan te pakken, onder andere met de nieuwe (mileuvriendelijke) motorzaag, en hebben daar nu ook tijd en ruimte voor.

 

De traditionele paas-speurtocht in de tuin

 

Mijn Deens gaat langzaam maar zeker vooruit, met het examen in mei (schriftelijk) en in juni (mondeling) als een goede stok achter de deur. Ik moet van 'de juf' meer gebruik maken van de luxe van een echte Deen in huis, dus hebben we afgesproken dat we wat vaker gesprekken voeren n.a.v. bijvoorbeeld het nieuws, of een documentaire. Dat is beter dan de dagelijkse ditjes en datjes. 

 

 

Ik neem ook andere gelegenheden te baat om Deens te oefenen, zoals de 'folkehøjskole-sangbog'-zang-marathon op DR2. Met kerst kreeg ik de nieuwe uitgave van het zangboek kado, dus nu konden we met alles meezingen. Heel goed voor de uitspraak, en nog leuk ook...

 

Het vooruitzicht dat we misschien eind mei naar Nederland kunnen gaan, en anders deze zomer, begint aardig te kriebelen. En ook dat familie en vrienden nu eindelijk deze kant op kunnen komen. Ik hoop op veel knuffels. Dat zou pas écht feestelijk zijn. 

 

Misschien wel het beste in de wereld

Een van mijn (binnenkort) mede-nederdenen stelde in de groep 'Nederlanders in Denemarken' de vraag welke voor- en nadelen we hebben ervaren met onze stap naar Denemarken te verhuizen. Dat zette me aan het denken. Welke voor- of nadelen je ervaart is zó afhankelijk van het moment dat je emigreert, de reden, de omstandigheden en waar je terecht komt.

Ik vertrok op mijn 50ste. Dat is toch echt anders, dan als je nog een heel leven voor je hebt. Ik vertrok met veel levens- en werkervaring, met een aanzienlijk netwerk en met spaargeld. En ik vertrok omdat ik de liefde in Denemarken had gevonden. 

 

Naast een doordacht motto heeft dit blikje ook nog statiegeld...

 

Dat betekent dat ik veel minder behoefte heb aan een geheel nieuwe vriendengroep, dat ik niet heel veel haast heb om aan het werk te komen, en dat ik via Ole als vanzelf geintroduceerd word in Deense tradities. Eigenlijk een heel relaxt uitgangspunt.

Afgelopen maand had ik in een whatsappgroep contact met allerhande nieuwe inwoners van Denemarken uit de hele wereld, overigens vooral wonend in Kopenhagen. Hoe leuk ik al die verschillende achtergronden ook vond, ik liep ver vooruit met vooral het Deens spreken, dus ben ik afgehaakt. 

We hebben het als Nederlanders hier relatief gemakkelijk. We worden niet gediscrimineerd om onze huidskleur, en leren de taal relatief snel spreken. Maar dat is dan ook meteen het grootste minpunt van dit verder geweldige land; de xenofobie. En ik ervaarde nog iets opmerkelijks in de whatsappgroep, een soort stadscentrisme. Zelfs in die diverse groep van buitenlanders in Denemarken ben ik een uitzondering. Niet in Kopenhagen of op Sjælland, maar in het buitengebied Jylland, waar de vreemdelingenhaat zomogelijk nog groter is... een raar soort dubbel omgekeerde discriminatie dus.

 

Prachtig boerderijtje van het Vejen Kunstmuseum

Verder ben ik ontzettend blij met en dankbaar voor één van de mooiste landen in de wereld, wat mij betreft. Met een gezonde en volwassen maatschappij in veel opzichten. En met een tempo, een temperatuur en een temperament dat mij past...

Probably the best (...) in the world. Dat is, vind ik, zó Deens! Supertrots natuurlijk op alles wat Deens is. Maar dat niet laten merken. Want we mogen niet boven het maaiveld uitsteken. We zijn niet beter dan anderen (of stiekem toch wel). Dat is de wet van Jante. En met een beetje ironie. Ironie is Deens. Lees Kierkegaard maar. 

Stine Jensen heeft er een mooie uitzending over gemaakt. Lang voor ik Ole leerde kennen was dit een erg verhelderende kennismaking met Denemarken voor mij. Alle voor- en nadelen op een rijtje. https://www.npostart.nl/licht-op-het-noorden/10-11-2013/VPWON_1197858

Oja, Deense les is weer gestart! Om de week (met een negatieve coronatest) fysiek les, en de andere week online. In mei mag ik schriftelijk examen doen, in juni mondeling. Dat laatste vind ik vooral spannend...