Vi holder fest

Naast het prachtige 'Nieuwe dag' van Stef Bos (zie m'n blog van 15 april 2019), heeft Gerard van Maasakkers ook zo'n mooi liedje, dat ik vorig jaar op mijn 50ste verjaardagsfeest draaide:

Dus ik geef 'n fist
Vur alleman die komen wil
En 't is de bedoeling da g'oe nie verveelt
D'r is vanalles te doen
Zang, muziek en dans
En as ge wilt dan hedde kans op sjans

https://www.youtube.com/watch?v=r6vhxa3Ch84

Augustus is echt een feestmaand, en dit jaar misschien nog wel meer dan voorheen. Voor het eerst hebben we onze verjaardagen (14 en 16 augustus) hier in Denemarken gevierd, en eind van deze maand heeft de dochter van Ole haar 'konfirmation'. Daarover zometeen meer.

Net als vorig jaar in Schotland kozen Ole en ik een mooie plek om naartoe te gaan op onze verjaardag. Hij wilde graag iets zoals de magische 'standing stones' vorig jaar, en wat bleek: vlakbij vonden we de Klebæk Høje, waar restanten van een stenen schip staan - een symbolisch schip waarin vikingen werden begraven - twee grafheuvels en de sporen van de Hærevej te vinden zijn. En klein stukje Jutland met veel historie dus, gewoon om de hoek. Het deed ons ook goed in Bække, uitpuffend in de schaduw, aan de praat te komen met twee vrijwilligers van het lokale toeristenbureautje. Jawel: in het Deens. 

(Vlinders op een van de grafheuvels)

Op mijn verjaardag bezochten we Sønderskov Slot. Het was precies "kasteel-tuinen-dag", dus konden we genieten van een heerlijke, door de renaissance geïnspireerde, lunch, een rondleiding door de tuin en een concertje met liederen van Dowland. Prachtig en een echt verjaarscadeau. 

Het volgende feest staat op stapel. Hier in Denemarken is de Konfirmation een heel ding. Je kunt het vertalen met de protestantse belijdenis, maar de aard van het feest doet me meer denken aan een combinatie van de katholieke Eerste Heilige Communie en het vormsel, inclusief witte jurken en nette pakken voor de 'konfirmanten', cadeaus en feest. In dit geval was het feest vanwege Corona uitgesteld van april naar eind augustus, en betekende ook de eerste ontmoeting met Ole's dochter. Deze heeft inmiddels plaatsgevonden en was erg fijn en relaxt. 

Ook feestelijk was mijn kennismaking en het samen spelen met een van de muzikanten van een folk-groep in de buurt. Ze zien me graag komen, dus ik ga waarschijnlijk in een 'speelmansgroep' meedoen, en in een Keltisch bandje. Dat is niet alleen goed voor het oefenen op de instrumenten, maar ook voor mijn Deens verwacht ik!

(Deens en Nederlands volkslied door Tamarix)

En verder heb ik nog een paar sollicitaties de deur uit gedaan, en me aangemeld voor Deense les hier. Ik hoop dat ik, na deze feestmaand, een nieuwe periode tegemoet ga, gevuld met leren en werken. Heel veel zin in! Dat wordt vast ook een feestje. 

Niemandsland

We zijn weer thuis!

En vandaag is het precies 3 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst zagen...

Wat een bijzondere weken waren het: eerst mijn afscheid van de Marnix Academie, daarna een volle week middenin Utrecht, van waaruit ik iedereen kon bezoeken, of op bezoek kreeg, en vervolgens een prachtige Zomerweek in De Horst in de Achterhoek samen met Hans (https://www.hansverink.nl/hans/zomerwekenhans). Tot slot kwam Ole mij tegemoet en zijn we samen terug naar het Noorden gereisd in etappes.

 

(meer foto's van Utrecht in de vorige blog)

Het was erg fijn om vanuit Utrecht naar Vught, Den Bosch en Nijmegen te kunnen gaan, iedereen weer in de ogen te kunnen kijken en Utrecht weer eens van een andere kant te beleven, maar het was ook bijzonder vermoeiend moet ik zeggen. Aangekomen in de Achterhoek (https://www.centrumdehorst.com) voelde ik pas echt wat de stad met me doet. En wat Denemarken dus blijkbaar met me doet.

Zo moe als ik me voelde aan het begin van de week, zo intensief en prachtig was de rest van de week. Ik heb veel mogen ervaren aan en in de groep en als assistent. Daar ben ik meer en meer bewust van; hoe bijzonder die rol is, en soms ook gecompliceerd, en hoeveel inzicht het me geeft. Het was voor ons allemaal een ander soort week met afstand houden (of niet). 

Mijn 'mind' was inmiddels wel enigszins in de war, het meest merkbaar als ik 's-ochtends wakker werd: "Waar ben ik? Welk land? Met wie? En welke taal spreken we?". Een beetje alsof ik in een Tussenland verkeerde. Een Niemandsland.

Heerlijk en onmiddellijk vertrouwd was het om Ole weer te zien, die met de trein naar Münster kwam. We hadden in plaats van een luxetent op een leuke camping (die niet doorging) een royaal en toch knus boerderijtje in Vorden. Van daaruit zijn we steeds na 2 dagen een stuk verder richting Denemarken gereden: vanuit Vorden naar Vlagtwedde (het Elohim Centre: https://www.elohim-centre.org/site/), daarna een fantastische B&B in Glückstadt net over de Elbe, om ten slotte via Niebüll (het Nolde museum) terug te reizen naar Vejen:

 

Hoe fijn dat Ole en vriend Jens een afspraak hadden gemaakt om bij terugkomst meteen de handen uit de mouwen te steken en alle laatste ongebruikte spullen, die nog beneden en in de garage lagen, naar de stort (afvalverwerking) te brengen. Het huis is nu echt helemaal van ons. Een betere start na de vakantie had ik niet kunnen wensen! Da's pas echt thuiskomen.