Niemandsland

We zijn weer thuis!

En vandaag is het precies 3 jaar geleden dat we elkaar voor het eerst zagen...

Wat een bijzondere weken waren het: eerst mijn afscheid van de Marnix Academie, daarna een volle week middenin Utrecht, van waaruit ik iedereen kon bezoeken, of op bezoek kreeg, en vervolgens een prachtige Zomerweek in De Horst in de Achterhoek samen met Hans (https://www.hansverink.nl/hans/zomerwekenhans). Tot slot kwam Ole mij tegemoet en zijn we samen terug naar het Noorden gereisd in etappes.

 

(meer foto's van Utrecht in de vorige blog)

Het was erg fijn om vanuit Utrecht naar Vught, Den Bosch en Nijmegen te kunnen gaan, iedereen weer in de ogen te kunnen kijken en Utrecht weer eens van een andere kant te beleven, maar het was ook bijzonder vermoeiend moet ik zeggen. Aangekomen in de Achterhoek (https://www.centrumdehorst.com) voelde ik pas echt wat de stad met me doet. En wat Denemarken dus blijkbaar met me doet.

Zo moe als ik me voelde aan het begin van de week, zo intensief en prachtig was de rest van de week. Ik heb veel mogen ervaren aan en in de groep en als assistent. Daar ben ik meer en meer bewust van; hoe bijzonder die rol is, en soms ook gecompliceerd, en hoeveel inzicht het me geeft. Het was voor ons allemaal een ander soort week met afstand houden (of niet). 

Mijn 'mind' was inmiddels wel enigszins in de war, het meest merkbaar als ik 's-ochtends wakker werd: "Waar ben ik? Welk land? Met wie? En welke taal spreken we?". Een beetje alsof ik in een Tussenland verkeerde. Een Niemandsland.

Heerlijk en onmiddellijk vertrouwd was het om Ole weer te zien, die met de trein naar Münster kwam. We hadden in plaats van een luxetent op een leuke camping (die niet doorging) een royaal en toch knus boerderijtje in Vorden. Van daaruit zijn we steeds na 2 dagen een stuk verder richting Denemarken gereden: vanuit Vorden naar Vlagtwedde (het Elohim Centre: https://www.elohim-centre.org/site/), daarna een fantastische B&B in Glückstadt net over de Elbe, om ten slotte via Niebüll (het Nolde museum) terug te reizen naar Vejen:

 

Hoe fijn dat Ole en vriend Jens een afspraak hadden gemaakt om bij terugkomst meteen de handen uit de mouwen te steken en alle laatste ongebruikte spullen, die nog beneden en in de garage lagen, naar de stort (afvalverwerking) te brengen. Het huis is nu echt helemaal van ons. Een betere start na de vakantie had ik niet kunnen wensen! Da's pas echt thuiskomen.