Dieper in het Deense

En zo waren er ineens weken voorbij...

Hoog tijd om te schrijven. Ik had zelfs al een tijdje een concepttekst klaar staan. Over hoe ik iedereen mis, want we zouden intussen al 2x naar Nederland zijn gegaan, over hoe verbazend goed Ole en ik het hebben, want ik moest hem ineens een nachtje missen en dat was heel raar, over praktische zaken, zoals een bezoekje aan de dokter, de tandarts, een nieuwe verzekering etc., en over de - inmiddels wat achterhaalde - coronamaatregelen hier, en dat dat eigenlijk allemaal behoorlijk soepeltjes loopt.

Maar daar ga ik nu niet over schrijven. En ook niet over al die verschillende meningen en theorieën die ik voorbij zien heb zien komen over deze hele situatie en de wereld. Ik heb besloten momenteel vooral naar mezelf te luisteren. Dat past ook zo mooi bij de Mindful Momenten en de Mindful Yoga die ik nu online aanbied. Beiden geven me ritme en het gevoel een zinvolle bijdrage te leveren, voorbij de discussies en onzekerheden. 

En hoe gaat het nu in Denemarken? Zoals ik zei: behoorlijk soepeltjes. Alles is weer open, en iedereen houdt zich aardig aan de gewenste afstand. Mondkapjes zijn niet nodig, ook niet in het OV. Wel moet je een (gratis) plaatsreservering hebben, zodat ze kunnen monitoren hoeveel mensen er in de trein zitten. Goed geregeld.

Ook de Holistische Hogeschool Stensbæk is weer open voor cursussen, en vorig weekend heb ik geholpen met poetsen, klaarzetten en opruimen van de lunch en meerdere keren de contactpunten ontsmetten. Het was even hard werken, maar als dat betekent dat zo'n centrum open kan blijven, dan doe ik dat graag. En ondanks dat er voornamelijk internationale vrijwilligers zijn, met de koks, bewoners en cursisten kon ik ook een beetje Deens oefenen. 

Intussen heb ik al het nodige administratief hier nu geregeld, en ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van hoe goed dat allemaal werkt hier. Je zogenaamde 'gele kaart' is tegelijk je CPR (BSN), adresbewijs en gratis toegang tot gezondheidszorg, bibliotheek en vast nog meer diensten. Omdat alles gecentraliseerd is, en je CPR, bank (NetKonto) en mail (E-boks) op één plek gekoppeld zijn aan alle officiële instanties, hoef je eigenlijk niks te doen. Sterker nog: ik was in Vejle in het ziekenhuis voor het weghalen van 2 onschuldige moedervlekken (wat dus helemaal vergoed wordt), en tot mijn grote verbazing stond er op mijn gloedjenieuwe bankrekening zomaar ineens een bedrag ter vergoeding van de reiskosten. Nou moe!

Hoe anders waren mijn ervaringen met de Nederlandse instanties zoals de belastingdienst. Nu ik geld terug krijg, in plaats van te moeten betalen, hebben ze ineens mijn aparte bevestiging van een rekeningnummer nodig. Want die hadden ze nog niet. Dezelfde rekening waarmee ik al jaren inkomsten-, omzet- en motorrijtuigenbelasting betaal. Snap jij het? Leuker kunnen we het niet maken. Makkelijker ook niet. Nog een gelukje dat ik DigiD heb, anders had dat allemaal via de slakkenpost gemoeten...

 

(Sansebamse Vejen & soy-capuccino Stensbæk)

Ik duik dus vol vertrouwen dieper in het Deense. Met de hoop dat het niet al te lang duurt voor iedereen ook hier weer welkom is, ook als toerist, en jullie ook wat kunnen ervaren van dit bijzondere, soms eigenaardige land, waar ik me al erg thuis begin te voelen. 

Schreef ik begin april niet over de halverwegeblues? Ik was toen 8 weken in Denemarken. Nu zijn we weer 8 weken verder. Ik zeg het maar even 😉