De vuurproef

Leuk om weer eens een blog te schrijven...

En leuk dat je hem wil lezen! 

Het is nog in opbouw, en ik moet even kijken hoe het uitpakt, maar het idee is dat je zo op de hoogte blijft van mijn 'proefperiode' in Denemarken.

Het verlof startte goed: met werk! Een volle groep deeltijders mee naar Kopenhagen, waar ik vorig jaar in precies dezelfde week een balletje had opgeworpen. Ik had veel tijd gestoken in de voorbereidingen, zelfs tot het laatste moment, want naast al mijn eigen organisatie voor een paar maanden in Denemarken, moest er nog veel geregeld worden om het programma rond te krijgen. Maar met succes! In de eerste dagen hebben we 4 scholen én University College Copenhagen bezocht. En wat een leuke, enthousiaste, leergierige en zelfstandige groep studenten!  

Dinsdagavond in de studieweek begon ik me wat minder te voelen, woensdagmiddag wist ik het: ik heb de griep... Gelukkig kon ik het vol vertrouwen overlaten aan mijn collega Roelof en de groep zelf. Maar met hoge koorts in een hostelbed liggen is beslist geen pretje... Mijn koortsachtige geest was almaar bezig met hoe ik daar weg kon komen. 

Normaal ben ik niet zo van de pijnstillers, maar dankzij paracetamol én ibuprofen heb ik mezelf vrijdagmiddag in de Deense trein naar Jutland gehesen, waar Ole me op het station van Vejen op stond te wachten. Jeg var hjemme...

Een vuurproef, de start van dit avontuur; niks aan om ziek te zijn, niets te kunnen, niets te willen. Dinsdag na mijn aankomst was ik koortsvrij, met een lijf dat weer helemaal bij nul moest beginnen. 

En nu, meer dan een week later, ben ik nóg aan het opbouwen. Langzaam maar zeker komt er een ritme in. En iedere morgen wanneer ik naast Ole wakker word, voel ik me zo gezegend,

zwemmend in een zee van tijd. Deze vuurproef hebben we in ieder geval goed doorstaan!