Ik ben niet in de rouw. Sterker nog: deze laatste week geniet ik des te meer van ons samenzijn, hier in Denemarken. Ik heb het in de afgelopen blogjes een beetje oppervlakkig gehouden als het om de liefde gaat, maar ik kan er nu, zo tegen het einde van deze gelukzalige periode, niet meer onderuit.
Iedereen die wel eens die ervaring heeft gehad, weet waarover ik het heb. Die Grote Liefde, je Zielsverwant of Tweelingziel. Niet veel mensen hebben de eer hem/haar ook echt te ontmoeten. Sommigen hebben wat tijd nodig dit te herkennen. Wij wisten het bijna vanaf het begin. Het is een gevoel van elkaar weer terugvinden, ook al wist je niet dat je daarnaar op zoek was.
Het allesoverheersende gevoel wat ik nu heb is dat ik dicht bij Ole wil zijn, en ik koester elk moment dat dat zo is. Misschien woonden we daarom juist zo ver van elkaar, om dat te ervaren...
Ik heb tegelijk ook zin om terug te gaan naar Utrecht, mijn huisje, werk, vrienden, familie... Dus ook prima om deze proefperiode af te ronden. Voelen hoe dat is.
Ik houd jullie op de hoogte!
Med kærlig hilsen fra solrig Jylland.
De natuur levert haar eigen kunst - tussen Vejen en Askov
Geen opmerkingen:
Een reactie posten