Bijvoorbeeld bij het onverwachte Tulipanfest in Ribe, met kermis, een bierfeest compleet met worst, lederhosen en dirndls en luide 'festmusik'... Niks voor mij die drukte. Wel veel levendigheid in Ribe, en doordat veel plekken extra openingstijden hadden konden we een hapje eten bij ons favoriete lunchcafé Quedens, een unicum. Met als toetje een optocht van het 'gamle politikorps'.
Over het Eurovisie Songfestival had ik ook een dubbel gevoel. Hoe kunnen we vergeten dat Israel net het bezette gebied gebombardeerd heeft, en een feestje vieren in Tel Aviv? Maar ik had ook een ouderwets gevoel van opwinding zoals ik als kind al had, toen ik met mijn peettante en -oom naar dit heerlijke liedjesfeest keek. Uiteindelijk heb ik in bed naar de radio geluisterd (ik lag er al vroeg in om zondagochtend lekker vroeg te kunnen vertrekken) en ik kon ternauwernood mijn uitroepen onderdrukken om Ole niet wakker te maken...
Hier laat Ole zien hoe je er in Denemarken uit ziet als je geslaagd bent (nu 30 jaar geleden).
En eenmaal thuis zijn is nu ook dubbel. Mijn eigen bed slaapt heerlijk, en het was erg leuk een gezellig praatje met de kassière van de Appie te maken, maar mán wat is Utrecht druk! En bij alles denk ik aan Vejen, aan het huis, de Denen, de ruimte en bovenal aan mijn Grote Liefde. En dat is geen dubbel gevoel, dat is een verscheurd gevoel.
'Ik wil trûhûhûg...!'
Dat geeft jullie vast ook een dubbel gevoel. Ik houd jullie wel op de hoogte van hoe het verder loopt. Met een groot gevoel van dankbaarheid dat je mijn blogjes tot nu toe gelezen hebt. Ik heb me door iedereen enorm ondersteund gevoeld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten