Tidlige bebudere (vroege tekenen)

Toen ik in 2014 in Roskilde verbleef, met Marnix studenten en collega Jacqueline, werd ik meermalen in het Deens aangesproken. Ik werd gezien als een Deense. Niet zo gek met mijn Ilse Jacobsen jas en Scandinavische look. Ik vond het heerlijk en moest ook denken aan wat een Oekraïense deelnemer aan een van de studiereizen, die ik in de tijd van Milieukontakt Oost-Europa organiseerde, tegen me zei. Hij wilde een film over Vikingen maken en ik mocht de vrouwelijke hoofdrol spelen.

Mijn band met Denemarken is, zoals steeds meer blijkt, al heel oud. Dat zeggen mijn 'cellen' als ik op Deense grond kom, maar er zijn meer tekenen. Zoals mijn fascinatie voor het land tijdens dat bezoek ik 2014. Ik maakte zelfs een foto van de trein-plattegrond... 

Maar het gaat verder terug. In 1986 (of was het '87?) ging ik op Interrail naar Scandinavië met Evelijne, en we hadden bijzonder veel geluk in Kopenhagen. Zo kregen we zomaar een boekje met allemaal gratis kaartjes in Tivoli. En ik herinner me ook weer deze foto bij de bibliotheek van Brøndby. 

Jaren later, in 1997, ben ik met mijn toenmalige vriend gaan fietsen in Denemarken. We startten in Fredericia, waar de trein ons met fiets en al bracht, en zijn door Jutland, op Funen en Æro geweest. En diezelfde fiets staat nu hier in het schuurtje 😆! 

Ik weet nog dat me veel opviel, zoals de Deense vlag overal, windmolens, drop en haring, biologische producten in de supermarkt, en natuurlijk dat rare taaltje. We konden er niets van volgen toen we 'Klokkeren fra Notre Dame' in de openluchtbioscoop op onze camping in Odense bezochten.

Maar de vroegste herinneringen heb ik aan de boeken van Pol, waar ik heel graag uit voorgelezen werd, terwijl ik de plaatjes bekeek. Ik kwam er hier, bij Ole, pas achter dat hij eigenlijk Rasmus Klump heet en hier vandaan komt. 

Misschien heb ik wel iets meegekregen in mijn DNA. Mijn moeder deed in de vijftiger jaren, tijdens haar bibliotheekopleiding, onderzoek naar de toegankelijkheid van de Openbare Bibliotheek voor het publiek, met de Deense bibliotheken als het grote voorbeeld. Geen wonder dat ik met een Deense bibliothecaris ben geëindigd. Als ik de tekenen had gelezen, had ik het kunnen weten.