Zoek de verschillen (en kleur het plaatje in)

Nederland en Denemarken lijken veel op elkaar. Het kost weinig moeite je als Nederlander in Denemarken thuis te voelen. Het landschap, het eten (ook typische dingen als drop, kaas, haring, rode kool of bietjes), omgang met elkaar, basiswaarden en gebruiken hebben veel overeenkomsten. De Deense taal leren is voor Nederlanders net zo moeilijk als andersom. Of net zo makkelijk...

Er zijn natuurlijk ook verschillen, zoals we vandaag uitwisselen op de FB-pagina voor Nederlanders in Denemarken. Wat is typisch Deens? Hieronder wat antwoorden, met mijn invulling (en natuurlijk sterk generaliserend):

- Bij iedere gelegenheid wordt er gegeten, en voor eten wordt de tijd genomen;
- Denen houden van traditie, en helemaal als het om eten gaat. Kerst zonder eend is geen kerst;
- Iedere Deen kan meezingen uit het højskolesangbog (hogeschoolzangboek);
- Er is grote trots op Denemarken. Je ziet overal de Deense vlag wapperen, ook met je verjaardag waar de vlaggenslingers erbij horen;
- In de publieke ruimte, b.v. in de trein, spreek je elkaar niet zomaar aan. Je houdt afstand;
- Iedereen is 'je' en 'jij' in het Deens. Maar wees wel zo beleefd om overal dankjewel te zeggen;
- Er is veel gelijkheid in b.v. werk, verdeling van taken in het gezin, en overal zijn gender-neutrale toiletten. Tegelijk zie ik stereotype gender-verschillen zoals meisjes in roze en jongens in blauwe skipakjes; 
- Er is ruimte! Dat maakt Denemarken voor mij echt ontstressend. 

Eén van de deelnemers op de FB-pagina merkte op dat waar er in Nederland vaak in discussie wordt gegaan, b.v. als de conducteur je op zwartrijden betrapt, de Denen rustig wachten tot de juiste instantie het oplost. Of in stilte de nodige formulieren zijn getekend. 

     

Afgelopen vrijdagnacht werd ik wakker van lichtflitsen in de slaapkamer. Voor het huis stond een politiewagen met zwaailichten, er voor een dikke auto. Op wat zacht gemompel na hoorde ik niets. Tegenover het huis van Ole staan jongerenwoningen. Daar is nog wel eens wat aan de hand. Maar zo'n stille aanhouding had ik nog nooit meegemaakt. 
In Utrecht Overvecht rijden de ambulances, brandweerauto's en politiewagens elke dag met loeiende sirene voorbij, ook 's nachts. Ik word soms ook wakker van knallen, gillende mensen, een helicopter... Niet hier. Hier wordt het in stilte afgehandeld. 

Ik heb het wel eens vaker gezegd: iedere keer als ik op Deense bodem kom ontspant alles zich in mij. Alsof alle cellen 'åhhhh...' zeggen. Want die herkennen het verschil. Met dank aan de ruimte. En de 'politi'. En de liefde natuurlijk ;-)